เรื่องไม่สั้น .... หรือนี่คือรัก
คนเขียน ......... ไดโนซำฯ
เจตนา.......... เพื่อคลายเครียด
คำอุทิศ .........ไม่มี
ตัวละคร........ จินตนาการ ยามเพี้ยน
..........................................................................................................................
บ่ายของทุกวัน เป็นเวลานอนของเด็กเล็ก
ปีนี้มีน้องปิ่น อายุ ห้าขวบ เท่ากับลูกชายคนเล็กของฉันมาเรียนด้วย
ก็ไม่เชิงเรียนอะไรหรอก เรียกว่าพ่อเขาเอามาฝากฉันมากกว่า
.
"ฝากลูกเราหน่อยดิ " วิทย์ พ่อของน้องปิ่น เอ่ยปากกับฉันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
"เธอเลี้ยงเด็กเก่ง เพิ่มอีกคนไม่เป็นไรหรอก" เขาหอบลูกสาวหน้าตาน่ารัก
พร้อมกับกระเป๋าใส่เสื้อผ้าเธอสองชุด ขนมนิดหน่อย เอามาส่งให้ฉันที่บ้าน
"แม่เขาไปไหน เมียเธอน่ะ" ฉันถามด้วยอยากรู้
"ไม่อยู่" วิทย์ตอบเรียบๆ และไม่ขยายความอะไรให้ฉันหายสงสัย
"ฉันไม่ได้รับฝากเด็กนะ ฉันแค่มาเยี่ยมบ้าน"
"อืม แล้วจะให้ค่าขนม ยัยงก "
.
วิทย์บอกลาลูกสาว เขาหอมแก้มลูกสองฟอด
"เป็นเด็กดีนะคะ อยู่กับอาอิ๋มอย่าดื้อ ตอนเย็นพ่อจะมารับ"
เด็กน้อยท่าทางพูดง่าย น้องปิ่นน่ารัก ไม่โยเย
เธอโบกมือให้พ่อหยอยๆ ก่อนเดินเข้าบ้านพร้อมกับฉัน
.
ฉันกับวิทย์ เราโตมาด้วยกัน บ้านอยู่ใกล้กัน เป็นไม้เบื่อไม้เมา
ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กยันโต
เราแยกกันเมื่อเรียนมหาวิทยาลัย วิทย์เข้าไปเรียนในกรุงเทพฯ
ส่วนฉันไปเรียนที่เชียงใหม่
หลายปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน จู่ๆปีนี้ฉันก็เจอวิทย์ พร้อมกับลูกสาว
ส่วนภรรยาเขา ฉันไม่เคยเห็นหน้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาแต่งงานเมื่อไหร
.
งานแต่งงานฉัน วิทย์ก็ไม่ได้มาเช่นกัน
เอ... ทำไมฉันไม่ได้เชิญเขานะ
.
น้องปิ่น กับลูกๆของฉัน ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี
เจ้ากวาน้อยดูจะพอใจมากที่มีสาวสวยน่ารักมาเล่นเป็นเพื่อน
ส่วนชมพู่ก็ชอบน้องผู้หญิงเพราะว่าไม่ดื้อ
"พูดง่ายกว่าแตงกวาเยอะเลยค่ะ หนูอยากได้น้องผู้หญิง"
ชมพู่เอ่ยชมน้องปิ่นกับฉันอย่างพออกพอใจ
.
บ่ายโมง เด็กๆนอนกันหมด ฉันจึงมีเวลานั่งทำงาน
สักพัก วิทย์ก็โทรมา
"เราไม่ได้กลับนะเย็นนี้ ฝากปิ่นด้วย"
"จะไปไหนเหรอ..."
"มีธุระ"
"ลึกลับจริง"
"อย่าบ่นมาก ยัยงก"
.
วิทย์ว่างสาย แล้วไม่อธิบายอะไรกับฉัน
ตกลงว่า ปิดเทอมนี้ ฉันต้องเป็นแม่ลูกสาม โดยไม่ตั้งใจ
.
"คุณย่า หนูไปไหนคะ "
"คุณย่าไปกับคุณพ่อค่ะ" น้องปิ่นตอบฉัน
สรุปว่า ไม่ต้องรู้อะไรกัน
.
วิทย์โทรหาลูกสาวทุกวัน สรุปว่าเขาฝากลูกฉัน ห้าวัน
ดีนะนี่ ที่ลูกสาวเขาพูดง่าย เด็กอะไรก็ไม่รู้ น่ารักจริงๆ
ทำไมลูกฉันไม่เลี้ยงง่ายแบบนี้บ้าง
.
วิทย์กลับมารับลูกสาว ท่าทางเขาเหนื่อยๆ
"นอนหรือยัง" ฉันอดถามไม่ได้
"ยัง"
"กี่วันแล้ว ที่ไม่นอนน่ะ"
"สองวัน .. เราขอบใจเธอมากนะ" พูดดีๆก็เป็นแฮะ
"เออ ไม่เป็นไร กินไรมาหรือยัง เรามีข้าวผัด กินป่าว?"
"กิน" เขาตอบแบบไม่คิด
.
"ฝีมือดีขึ้นนี่ " เขาพูดชมหลังจากกินเสร็จ
ฉันเคยทำข้าวให้เขากิน เมื่อนานมาแล้ว
ก็เราบ้านใกล้กัน มีอะไรก็ส่งข้ามรั้วบ่อยๆ
.
"เรื่องบ้านเธอน่ะ พร้อมจะบอกเราเมื่อไหร ก็ค่อยพูด"
จู่ๆฉันก็พูดขึ้น
เขาเงียบไม่ว่าอะไร กินเสร็จก็เตรียมอุ้มลูกสาวกลับบ้าน
"วิทย์ ฝากน้องปิ่นนอนกับเราอีกคืนก็ได้นะ ไม่คิดตังค์เพิ่มหรอก"
ฉันกะแซวเขาเฉยๆ
"ไม่หรอก เราคิดถึงลูก เกรงใจเธอด้วย"
.
สามวันผ่านไป บ้านวิทย์ปิดเงียบ
คงไปทำงานที่อื่น ฉันคิดแบบนั้นเพราะบ้านวิทย์ทำรับเหมาก่อสร้าง
เขาจบวิศวโยธา พอเรียนจบก็มาช่วยงานพ่อที่บ้าน
ฉันรู้เพียงว่าหลายปีที่ผ่านมา เขาอยู่สมุทรปราการ
อย่างอื่น ก็ไม่ได้ใส่ใจถามไถ่กันเลย
.
เย็นนี้ฉันฝากลูกกับน้องสาว เพราะจะไปงานแต่งงานเพื่อนซึ่งอยู่ต่างอำเภอ
ในขณะที่ฉันกำลังเปิดประตูบ้านเพื่อถอยรถออก วิทย์ก็โผล่มา
"จะไปไหน"
"ไปกินดองไอ้นุ"
"โห... ตระการฯโน่นนะ "
"ก็ใช่น่ะสิ"
"เอารถเราไปดีกว่า กะบะ สะดวกกว่ารถเก๋งนะ " วิทย์ยื่นกุญแจรถเขาให้ฉัน
ฉันมองกุญแจพร้อมกับทำหน้ามุ่ย..
"ไม่อะ.. "
"คุณนาย ขับกะบะไม่ได้ ลืมไป .. รอเราเดี๋ยวนะ จะขับให้"
วิทย์พูดพร้อมกับดึงกุญแจรถฉันไปด้วย
เขาหายเข้าไปในบ้านไม่นานก็ออกมาพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อใหม่เรียบร้อย
"ปะ หล่อแล้ว ไปได้"
.
ไปงานแต่งเพื่อน เราต่างก็โดนแซวว่า "ญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร"
"ปีนี้แล้งเพราะแกสองคนมาด้วยกัน"
ตลกเนาะ ...ฝากไว้ก่อนเถอะ...
.
ฉันดื่มไม่ยั้ง เหตุเพราะเป็นโรคโหยหาเสรีภาพ
หลายปีมานี้ ชีวิตแต่งงานไม่ต่างอะไรกับชีวิตนักบวชเลย
.
วิทย์ไม่ได้สนใจฉันด้วยซ้ำ จนงานเลิก กี่โมงกี่ยามไม่รู้
ขึ้นรถปุ๊บ ฉันก็หลับ..
.
"ถึงแล้วหรือ.... " ฉันถามเมื่อรถหยุด และเห็นวิทย์โน้มตัวมาเหมือนจะปลุก
เขาไม่ตอบ แต่กลับทำในสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึง
เขาเริ่มจูบฉัน ...
" เราไม่อยากจูบเธอตอนเมาหรอกนะ "
วิทย์พูดเบาๆ
"แต่วันนี้อดไม่ไหว .. "
.
ฉันควรจะหยุดเขาหรือไม่ก็ทำอะไรสักอย่างที่เข้าท่ากว่านี้
แต่ฉันก็ไม่ได้ทำ...
ฉันเริ่มจูบตอบเขา ..
" กลับได้แล้ว" เขาเตือนฉัน "เราจะจูบเธอใหม่ วันที่เธอไม่เมา"
.
เขาส่งฉันหน้าบ้าน
เสียงหมาวิ่งออกมารับดังปลุกคนทั้งบ้าน
ฉันนอนไม่หลับ ทั้งๆที่ดื่มมากขนาดนั้น แต่กลับหายเมาเป็นปลิดทิ้ง
.
...........................................
แสดงความคิดเห็น