สั ญ ญ า จ ะ ต ล อ ด ไ ป
เป็นธรรมดาที่ชีวิตเรามีทุกข์ก็ต้องมีสุข ทุกคนล้วนแต่เคยผ่านเรื่องแย่ๆมาด้วยกันทั้งนั้น สิ่งที่จะทำให้เราผ่านพ้นวันเวลาที่เสียใจ คือ เวลา และกำลังใจจากทุกคนที่เรารัก
"นี่ เดย์ตกลงนายจะไม่บอกฉันจิงๆหรอ ว่าในจี้นี้เนี่ยมันมีอะไร" ยัยเรียวอ้อนให้นายเดย์บอก
"ยังไม่ถึงเวลา" นายเดย์ตอบเสียงเรียบพร้อมกับก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
"โห ถามกี่ทีๆก็บอกยังไม่ถึงเวลา นี่นายจะให้ฉันรอนานขนาดไหนเนี่ย" ยัยเรียวเริ่มงอน
"รอให้เทอแน่ใจก่อนไง ว่าเทอรักฉันหรือป่าว" นายเดย์ยิ้มแล้วก็เอามือลูบหัวยัยเรียวก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน(วันนี้นายเดย์พายัยเรียวมาที่บ้านเค้า)
"หือ ลีลานักเดี๋ยวก็ขโมยมาไขเองซะเลย" ยัยเรียวพึมพำอยู่คนเดียว แล้วสักพักก็เดินตามนายเดย์เข้าไป
"เดย์ " ยัยเรียวเรียก
"หือ!" นายเดย์หันไปมองหน้ายัยเรียว
"นายยังชอบฉันอยู่รึป่าว"
"ไม่ได้ชอบ" นายเดย์ตอบเสียงเรียบ
"ว่าไงนะ! นายบอกว่าไม่ชอบฉันแล้วงั้นหรอ"ยัยเรียวตะหวาดใส่นายเดย์
"นี่!ใจเย็นสิ ฉันยังพูดไม่จบเลย ฉันกำลังจะบอกว่าฉันไม่ได้ชอบเทอเพราะว่าตอนนี้ฉัน....." นายเดย์อั้มอึ้งไม่ยอมตอบ
"ฉัน...ฉันอะไรเล่า" ยัยเรียวซ้าซี้
"ฉัน...ฉันรักเทอไง" ยัยเรียวยิ้มออกทันที นายเดย์กับยัยเรียวต่างนั่งหน้าแดงกันทั้งคู่ น้อยครั้งที่นายเดย์จะบอกรักยัยเรียว (ตามประสาคนปากหนัก)
"นี่เราคบกันมากี่ปีแล้วเนี่ย" อยู่ดีๆยัยเรียวก็ถามขึ้น
"2 ปี 5 เดือน กับอีก 17 วัน" นายเดย์ตอบ
"โห! นี่นายจำได้ขนาดนั้นเลยหรอ น่ารักที่สุดเลย" ว่าแล้วยัยเรียวก็กระโดดเข้าไปกอดคอนายเดย์ นายเดย์นั่งยิ้มแล้วก็หัวเราะใหญ่
" 555"
"ขำไร" ยัยเรียวถามนายเดย์แบบ งงๆ
"ก็ขำเทอไง ยัยบ๋องแค่นี้ก็เชื่อด้วย ใครจะไปจำได้ละเอียดขนาดนั้นเล่า 555"
"เดย์ อยากตายหรอไง" ยัยเรียวเอามือออกจากคอนายเดยืทันทีก่อนจะถามเสียงเรียบ
"ไม่จ๊ะ ถ้าเดย์ตายเรียวก็ต้องเสียใจแล้วก็ร้องไห้อีก เดย์ไม่กล้าตายหรอก กลัวน้ำมันจะท่วมโลกอะ"
"ไม่ต้องห่วง เรียวไม่ร้องแน่นอน ถ้าเดย์กวนอีกครั้งได้ไปอยู่กับโอมแน่ๆ"
"เหะๆๆไม่กวนแล้วจ๊ะ แหม แค่นี้ทำขู่ ดุจิงๆนะเนี่ย"
"นี่เดย์ว่าเรียวเป็นหมาป่าวเนี่ย"
"ป้าว!!!" นายเดย์ทำเสียงสูง
"แล้วไป ถึงจิงๆจะไม่เชื่อแต่ก็จะแกล้งทำเป็นเชื่อละกัน เชอะ" แล้วยัยเรียวก็ทำหันไปอีกข้าง
"อิอิ เออ! นี่เรียวอีก 3 วันครบรอบ1 ปีที่ไอ้โอมจากไปแล้วนิ" นายเดย์ถามขึ้นมา
"ใช่ เรียวนัดพวกยัยเกดแล้วก็ไอ้คิงไว้แล้ว พวกเราจะไปที่สุสานโอมก่อน แล้วก็จะเอารูปแล้วก็ของที่อยู่ในคอนโดไปไว้ที่บ้านริมทะเลน่ะ"
"อ้าว! ทำไมย้ายไปไว้ที่นั่นล่ะ"
"คุณป้าบอกว่าโอมคงอยากให้เก็บของไว้ที่นั่นมากกว่า แล้วอีกอย่างท่านบอกว่าเผื่อพวกเราไปเที่ยวที่นู่นด้วยไงจะได้มีที่พัก โอมเค้าจะได้ดีใจที่บ้านที่เค้าสร้างมีเพื่อนๆมาอยู่"
"ก็ดีนะ โอมมันจะได้เหมือนอยู่กับพวกเราไง"
"อือ" แล้วยัยเรียวก็เงียบไป
"ยังไม่เลิกเศร้าอีกหรอ เรื่องมันก็นานแล้วนะเรียว" นายเดย์เอามือลูบหัวยัยเรียว
"ไม่ได้เศร้า แค่คิดถึงโอมน่ะ ที่นั่นสำหรับเรียวมันสำคัญมากนะ มันเป็นที่เก็บความรู้สึกและช่วงเวลาดีๆ"ยังไม่ทันพูดจบยัยเรียวก็นิ่งไป
"เดย์ เรียวขอโทดนะที่พูดเรื่องนี้ เดย์อย่าโกดเรียวนะ" ยัยเรียวรู้สึกตัวว่าไม่ควรพูดเพราะนายเดย์อาจจะโกด
"โกดเรื่องไรล่ะ"
"ก็เรื่อง...."
"ไม่โกดหรอกน่า โอมมันรักเรียวมากแค่ไหนเดย์รู้ดี อีกอย่างโอมมันก็บอกแล้วไงว่าเรียวห้ามลืมมันเด็ดขาด!"
"ขอบใจนะเดย์"
"อือ แต่ว่ายอมให้ไอ้โอมมันได้คนเดียวนะ ถ้าเรียวพูดถึงคนอื่นไม่ยอมแน่ๆ" แล้วนายเดย์ก็ทำหน้าโหดใส่
"หว้า ไอ้เราก็นึกว่าจะใจดีกะจะไปหากิ๊กเพิ่มซัก 2-3คน เฮ้อ...แย่จังเนอะ"
"เหอๆๆๆ ก็ดีนะ เดย์ว่าเอางี้มะล่ะ เราไปหากิ๊กใหม่กันดีกว่า เรียวมี 2 เดย์ก็มี 2 อิอิ ดีมะ สนป่าวๆ" นายโอมกวนกลับซะงั้น
"หึหึ!!! ดีจ๊ะ เออ! เดย์กินน้ำแดงสิ เรียวผสมเองเลยนะ ชิมดูหน่อยนะว่าหวานไปรึป่าว" ยัยเรียวหยิบแก้วน้ำแดงมาให้นายเดย์
"ขอบใจจ๊ะ...อืม! อร่อยนะ ไม่หวานไป" นายเดย์ชิมแล้วหันไปบอกยัยเรียว
"เดย์นี่ดีจังนะ กินง่ายๆอยู่ที่ไหนก็ไม่ลำบาก"
"ใช่ พ่อเดย์บอกว่ากินง่ายๆน่ะดีแล้ว ไม่ลำบาก"
"ใช่ เรียวก็ว่าดี เพราะว่าถ้าเดย์แอบไปมีกิ๊ก เรียวก็จะผสมยาเบื่อหนูลงไปในแก้วน้ำแดงของเดย์ แล้วให้เดย์กิน แล้วเดย์ก้ไปอยู่เป็นเพื่อนกับโอมนะ" พอยัยเรียวพูดจบนายเดย์ก็น้ำพุ่งออกปากทันที
"โห! เรียว นี่ถึงกะจะฆ่ากันเลยหรอ"
"ใช่สิ ผู้ชายนิสัยแบบนี้ก็ต้องโดนแบบนี้แหละ ทำไม! เดย์เป็นหรอไง ถึงได้กลัว" ยัยเรียวหันไปถามหน้านิ่ง
"ป่าวจ๊ะ เดย์รักเดียวใจเดียว เหะๆๆ ไม่เคยคิดที่จะทีเล้ย...ไอ้พวกที่มีกิ๊กเนี่ย เดย์ไม่ชอบเลย ถูกของเรียวจ๊ะพวกมันสมควรตายเนอะ " นายเดย์พูดเอาใจยัยเรียว
"ใช่ ตายแน่ๆ เรียวฟันธง!!!" แล้วยัยเรียวก็เดินออกไป
"โห ใจร้าย" นายเดย์บ่นคนเดียว แต่ว่ายัยเรียวอยู่หน้าประตูเลยได้ยิน
"ห๊า! เมื่อกี้เดย์พูดไรนะ ว่าใครร้าย" ยัยเรียวโผล่หัวเข้ามา
"ป่าวว่าจ๊ะ เดย์บอกว่าอยากฟังเพลง ร้ายก็รัก ของโจอี้ บอย ไงจ๊ะเหะๆๆ มะมีอะไร" นายเดย์แก้ตัวแทบไม่ทัน
"อย่าให้รู้นะว่าแอบบนินทาเรียวลับหลัง"
"ฉันยังยืนที่เดิม เฝ้าคอยมองดูเธอเสมอไปนานแสนนานเพียงใด หรือไกลสุดขอบฟ้า" เสียงโทรศัพท์ยัยเรียวดังขึ้นช่วยชีวิตนายโอม
"ว่าไงคะ พี่โย"
"อือ เรียวเมื่อกี้แม่นายโอมโทรมาให้เราไปยกของได้เลยนะ พอถึงวันจะไปจะได้ไม่รำบาก"
"ได้คะ ว่างอยู่พอดี ขอบคุณนะคะที่บอก"
"จ้า บาย" แล้วพี่โยก็วางสายไป
"เดย์ไปขนของที่ห้องโอมกัน"
"คร้าบผม...." แล้วนายเดย์ก็เดินไปหยิบกุญแจรถพอขับไปถึงคอนโดนายเดย์กับยัยเรียวก็ชวนกันขนของขึ้นรถ เมื่อถึงวันที่ครบรอบที่นายโอมจากเราไป 1 ปี ทุกคนก็มาพร้อมกันที่สุสาน ดอกไม้ที่สุสานของโอมท่าจะเยอะมากที่สุด เพราะเพื่อนๆก็แวะมาหาเค้าบ่อยมากๆเมื่อทุกคนวางดอกไม้และทักทายนายโอมเสร็จก็ตกลงขับรถกันไปต่อที่สัตหีบทันที
"วู้ดดดดดดดดด อากาศดีจังเว้ย ไม่ได้มาทะเลตั้งนานสดชื่นจิงๆ" ไอ้คิงตะโกนเสียงดัง
"แกอยากเย็นสบายตลอดไปเลยมั๊ยล่ะ ฉันช่วยได้นะ ไอ้เรื่องกดน้ำคนเนี่ยถนัทอยู่แล้ว รับรองแกเย็นสบายแน่ๆ 555" ยัยเกดเบรกนายคิง
"นี่ใครเอามลพิษติดรถมาวะเนี่ย เสียบรรยากาศหมด"
"ไอ้คิง นี่แกว่าฉันหรอ"
"ก็แกเป็นมลพิษป่าวละ 555"
"555 ขำๆ มิงโดนไอ้คิง" ว่าแล้วยัยเกดกระวิ่งไล่นายคิงอยู่บนชายหาด
"นี่! ยัยเกดระวังอย่าให้ตกน้ำเหมือนตอนนั้นนะเว้ย 555" เสียงนายอามตะโกนบอก
"ไอ้อาม ไอ้ปากหมา อ๋อ! นี่พวกแกจะรุมฉันหรอ ได้" ทุกคนเหมือนจะชอบและสนุก เว้นแต่ยัยเรียวที่พอมาเห็นบ้านที่เค้าเคยใช้เวลาอยู่กับนายโอม
"เรียว เข้าบ้านไปก่อนเหอะ เดี๋ยวของพวกนี้เดย์กะไอ้แฮรี่ช่วยกันขนขึ้นไปเอง" นายเดย์บอกยัยเรียวที่ยืนมองบ้านอยู่
"อือ" แล้วยัยเรียวก็เดินขึ้นบ้านไป ทุกอย่างยังวางไว้ที่เดิม ยังดูสะอาด น่าอยู่ เพราะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกวัน ยัยเรียวเข้าไปที่ห้องนอนที่เค้าเคยนอนกับนายโอม แล้วก็นั่งอยุ่ในห้องนั้น
"เรียว! ให้เอาของวางไว้ห้องไหนอะ" นายแฮรี่ถามขึ้น
"อ๋อ วางไว้ในห้องนี้แหละ เดี๋ยวเรียวจะจัดเอง"
"ได้ " แล้วนายแฮรี่กับนายเดยืก็ช่วยกันขนของจนหมด
"คืนนี้เรียวกับเกดนอนห้องนี้ละกันนะ เดี๋ยวพวกเดย์จะไปนอนอีกห้องนึง" นายเดย์บอกก่อนจะวางของอย่างสุดท้ายลง
"อือ แล้วเกดละเดย์ไปไหนละ"
"วิ่งอยู่ข้างล่างอะ ปล่อยมันวิ่งไปเหอะจะได้ลดความอ้วนไปในตัว 555" แล้วนายเดย์ก็เดินเอาของไปเก็บในห้อง
ยัยเรียวใช้เวลาจัดของทั้งหมดเสร็จก็เกือบจะค่ำ แล้วก็ออกไปทานข้าวกับพวกนายเดย์
"เรียว กับข้าวไม่อร่อยหรอวะ กินน้อยจัง" ยัยเกดถาม
"ป่าวหรอก แต่เรียวไม่ค่อยหิวอะ"
"ใครเค้าจะ ตะ-กะ แบบแก ดูตัวสิเนี่ย ตรุษจีนแต่ละทีต้องหาที่หลบ 555" ไอ้คิงว่ายัยเกด
"ใช่สิยะ ฉันมันไม่มีอะไรดีอยู่แล้ว ใครจะเหมือนคิงละจ๊ะดูยังไงๆเนี่ย ก็เหมือนพวก ควาย ถึก บึกบึน เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ เกดจำได้คร่าวๆว่ากรมสัตว์ป่าเนี่ยเค้าจัดโครงการปล่อยควายป่า คืนสู่ป่าบ้านเกิดแล้วไม่ใช่หรอจ๊ะ คิงทำไมไม่กลับไปหาพวกญาติๆละ 555" ยัยเกดใส่มาชุดใหญ่เล่นเอาฮากันทั้งโต๊ะ
"หือ ไอ้เกดปากหรอนั่นน่ะ มิหน้าปากแบบนี้ถึงไม่มีใครเอา" นายคิงย้อนกลับ
"ฉันไม่เอาเองต่างหากละ เชอะ"
"เอ้ยๆ พอได้แล้ว คนมองกันหมดแล้ว แก 2 คนนี่เป็นไรกันวะ อยู่ด้วยกันทีไรกัดกันทุกที" นายเดย์พูดขึ้น
"ก็ดูไอ้คิงมันว่าเกดดิ"
"เอ้า ทีแกว่าฉันล่ะ" นายคิงย้อน
"พอๆๆ กุว่าพอกันทั้งคู่แหละ อิ่มแล้วใช่มะ จะได้เรียกเค้าเก็บตัง " นายเดย์ถามทุกคน
"อือ แต่ของเหลือตั้งเยอะ เอาห่อกลับไปกินนะ พี่คะๆ" ว่าแล้วยัยเกดก็เรียกพนักงานมาทันที
"ช่วยห่อให้ด้วยนะคะ"
"โห!" นายคิงหันไปโหใส่ยัยเกด
"อะไร"
"ป่าว" พอได้ของเสร็จก็กลับบ้าน ยัยเรียวเดินเข้าห้องทันทีที่มาถึง
"กุว่าเรียวซึมๆ วะ" นายอามพูดกับนายเดย์
"อือ! เรียวคงคิดถึงไอ้โอมน่ะ ไม่เป็นไรหลอกพรุ่งนี้คงดีขึ้น" นายเดย์บอกแล้วก็เดินไปที่ห้องเหมือนกัน
"โห! เพื่อนกุพระเอกตัวจิง นี่มันเป็นพวกรับได้ทุกอย่างตั้งแต่เมื่อไหร่วะ" นายอามบ่นคนเดียว
"ระวังเหอะมิงไอ้อาม เดี๋ยวไอ้โอมมันจะมาหาาาา" นายแฮรี่แก้หลอกนายอาม
"ไอ้เวง พูดจา อย่าน้อยมาหากุก็ต้องแวะผ่านมิงก่อนอะ เพราะคืนนี้กุนอนกลาง" ว่าแล้วนายอามก็วิ่งเข้าห้องไปทันที
ตอนเช้านายเดย์ก็เดินไปเคาะห้องยัยเรียวแต่ยัยเกดเปิดออกมาแล้วบอกว่ายัยเรียวตื่นตั้งแต่เช้าแล้ว สงสัยไปเดินเล่นมั้ง แล้วนายโอมก็เดินไปดูตรงหน้าต่าง เค้าก็เห็นยัยเรียวเดินเล่นน้ำอยู่คนเดียว นายเดย์เลยลงไปหาแต่พอมาถึงชายหาดยัยเรียวกลับหายไปไหนแล้วไม่รู้ นายโอมมองหาจนทั่ว ก็เห็นหัวแล้วก็มือยัยเรียวผลุบๆโผล่ๆอยู่เลยรีบวิ่งลงไปช่วย
"เรียว เรียว ประคองตัวไว้" นายโอมตะโกนบอกแล้วก็กระโดนลงน้ำไป พวกนายคิงได้ยินเสียงนายเดย์เลยลงมาดูเห็นนายเดย์กำลังว่ายน้ำไปช่วยยัยเรียว
"เอ้ย! เรียว เรียวจมน้ำอะ ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วยคะมีคนจมน้ำ" ยัยเกดด้วยความตกใจก็ตะโกนเรียกให้คนช่วยใหญ่
"นี่ บ้าหรอไง แถวนี้มันมีบ้านคนที่ไหน" นายคิงบอกยัยเกด
"แล้วทำไมฉันเป็นห่วงเพื่อนฉันนิ"
"เอ้ย! เดย์มันพาเรียวว่ายมาแล้ว" นายอามตะโกนแล้วรีบวิ่งลงไปช่วยดึงยัยเรียวขึ้นมา
"เรียว ๆ ๆ ๆ ฟื้นสิ" นายเดย์เขย่าตัวยัยเรียว
"เอ้ย! ทำไมยัยเรียวไม่รู้สึกตัววะ"แฮรี่ถาม
แล้วนายเดย์ก็ก้มลงเมาท์ทูเมาท์ยัยเรียวทันที แล้วก็กดที่ท้อง ยัยเรียวสำลักน้ำออกมา
"เรียว ๆ ๆ เป็นไงบ้าง เรียว" นายเดย์พูดพลางตบหน้ายัยเรียวเบาๆให้รู้สึกตัว
"เดย์ " ยัยเรียวลืมตาขึ้นก็เห็นนายเดย์ทำหน้าเป็นห่วงเทอมากๆ
"เป็นไงมั่ง ทำไมลงไปเล่นคนเดียว ทำไมไม่ชวนเดย์ไปเป็นเพื่อน รู้มั๊ยว่าเดย์ตกใจแล้วก็เป็นห่วงขนาดไหน หา...แล้วลงไปทำอะไรตรงนั้นรู้ก็รู้ว่ามันลึก" นายเดย์ต่อว่าด้วยความเป็นห่วงชุดใหญ่
"เรียวขอโทด พอดีสร้อยมันหลุดเรียวก็เลยหา แต่เจอคลื่นมันก็ซัดมาพอดี แต่สร้อยยังอยู่นะ นี่ไง" แล้วยัยเรียวก็ชูสร้อยขึ้นให้นายเดย์ดู
"แล้วมันคุ้มกันมั๊ย ถ้าเรียวเป็นอะไรไปเดย์จะทำยังไง รู้มั๊ย สร้อยเส้นนี้มันไม่สำคัญเรียวหรอกนะ"
"สำคัญสิ มันเป็นของที่เดย์ให้เรียว และมันก็มีค่าสำหรับเรา 2 คนด้วย นี่มันเป็นของที่มีความหมายสำหรับเรียวมากนะ" แล้วยัยเรียวก็ร้องไห้ นายเดย์ค่อยๆดึงยัยเรียวเข้าไปกอด
"เอ้ย! กุว่าพาเรียวขึ้นไปพักข้างบนก่อนดีกว่า" นายแฮรี่บอกแล้วนายเดย์ก็อุ้มยัยเรียวขึ้นไป
ยัยเรียวหลับไปจนถึงดึก ตื่นขึ้นมาก็เห็นนายเดย์นั่งอยู่ข้างๆ
"อ้าว เดย์ แล้วคนอื่นหายไปไหนอะ" ยัยเรียวมองไปรอบๆ
"พวกมันไปหาไรกินน่ะ เดี๋ยวมันซื้อมาให้ เรียวเป็นไงบ้าง หลับไปตั้งนานเดย์เป็นห่วงแทบแย่ หิวรึป่าว ปวดหัวมั๊ย" นายเดย์ถามยัยเรียวด้วยความเป็นห่วง
"" ยัยเรียวนั่งร้องไห้ใหญ่
"เป็นไรเรียว ปวดหัวหรอ เดี๋ยวเดย์ไปหายาให้นะ" แล้วนายเดย์ก็ลุกไปแต่ยัยเรียวฉุดมือไว้ได้ก่อน
"ป่าว เรียวไม่ได้เป็นอะไร เรียวขอโทดนะที่ทำให้เดย์เป็นห่วง ต่อไปเรียวจะไม่ทำอีก"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เดย์ต่างหากที่ต้องขอโทด ที่เมื่อเช้าว่าเรียว พอดีเดย์ตกใจอะ ขอโทดนะ" แล้วนายเดย์ก็เอามือลูบหัวปลอบยัยเรียว
"เรียว ลุกไหวมั๊ย"
"ไหวสิ"
"เดย์มีอะไรให้เรียวดู แต่ว่ามีข้อแม้นะ"
"ข้อแม้ อะไรหรอ"
"เรียวต้องปิดตา หันหลังมาสิ เดี๋ยวเดย์ปิดตาให้" ยัยเรียวหันตามที่นายเดย์บอกอย่าว่าง่าย แล้วนายโอมก็ค่อยๆพายัยเรียวเดินลงมาที่ชายหาด
"หยุดทำไมอะ ถึงแล้วหรอ" ยัยเรียวถาม
"อือ ถึงแล้ว เรียวค่อยๆเอาผ้าปิดตาออกนะ" แล้วยัยเรียวก็ค่อยๆเอามาปิดตาออก แล้วมองไปรอบๆ
"นี่มันอะไรกันน่ะ! เดย์ทำให้เรียวหรอ" รอบๆตัวยัยเรียวมีเทียนล้อมรอบไปหมด นายเดย์และเพื่อนๆช่วยกันทำตอนที่ยัยเรียวหลับ
"ใช่ วันนี้เป็นวันที่พิเศษ"
"วันพิเศษ วันอะไรอะ ไม่ใช่วันเกิดเดย์นิ" ยัยเรียวทำหน้าคิด
"วันที่เรียวอยากให้มาถึงเร็วๆไง"ยัยเรียวนิ่งคิดไปสักพักก่อนที่จะเอามือจับที่จี้
"เดย์จะให้เรียวรู้แล้วหรอ ว่าในจี้นี้มีอะไร" ยัยเรียวทำท่าตื่นเต้น
"ใช่ แต่ว่ามันจะต้องมีเงื่อนไขที่เรา 2 คน ต้องยอมรับนะ" นายเดย์ทำหน้าเจ้าเล่ห์
"เงื่อนไขอะไรล่ะ"
"ถ้าเดย์ไขให้ แล้วเรียวจะต้องเก็บของนั้นไว้ตลอดไปนะ เลือกไม่ได้ เรียวต้องอดทนอยู่กับเดย์แบบนี้ตลอดไป แค่นี้แหละ เงื่อนไขของเดย์"
"งั้น เดย์ก็ต้องรับเงื่อนไขเรียวให้ได้เหมือนกัน ถ้าเดย์รับได้ เรียวก็รับได้"
"ได้ทุกอย่าง ว่ามาเลย"
"เรียวเป็นคนขี้งอน เดย์ต้องง้อ"
"ตกลง"
"เรียวทำอะไรไม่ค่อยเป็น ทั้งอาหาร การบ้านการเรือนเดย์รับได้มะ"
"เดย์ไม่ให้เรียวทำอยุ่แล้ว"
"อย่าทิ้งเรียวไปไหน อยู่กับเรียว รักเรียวคนเดียว ทำได้มะ"
"ข้อนี้เป็นข้อที่มั่นใจสุดๆว่าทำได้แน่นอน"
"งั้น เรียวก้รับขอเสนอของเดย์"
"งั้นเรียวก็เกะกุญแจออกมา เดย์ก็จะแกะของเดย์ โอเคมะ"
"อือ" แล้วยัยเรียวก็แกะสร้อยออกมาเพื่อดึงกุญแจ
"อะ" ยัยเรียวยื่นให้นายเดย์
"ยื่นให้ทำไม"
"อ้าว! ก็เดย์บอกว่ากุญแจของเรียวต้องไขของเดย์ แล้วกุญแจของเดย์ก็ต้องไขของเรียวไม่ใช่หรอ"
"ใช่"
"กุญแจที่เดย์หมายถึง คือความไว้ใจ และ เชื่อใจกัน ตอนนี้เรียวมั่นใจแล้วก็เชื่อใจในตัวเดย์แล้ว เพราะฉะนั้นเรียวก้ใช้กุญแจของเรียวไขจี้อันนี้นะ"
"งั้น เรียวไขเลยนะ"
"อือ" ยัยเรียวก็ค่อยๆไขกุญแจ พอล็อกเก๊ตเปิดออก ยัยเรียวก็เห็นแหวนทองคำขาว ที่สลักชื่อนายเดย์เอาไว้ด้านในแหวน
"ชอบมั๊ย" นายเดย์ถามยัยเรียว
ยัยเรียวไม่ตอบอะไร ได้แต่พยักหน้าแล้วก็ร้องไห้ออกมา
"สวมไว้นะ เดย์ก็จะสวมไว้ถึงมันจะไม่ได้มีราคามากมาย แต่เดย์ก็ให้ด้วยความจิงใจนะ"
แล้วพอนายเดย์ก้มลงเอาแหวนสวมให้ยัยเรียว แล้วก็สวมให้เค้า เค้าก็เห็นยัยเรียวร้องไห้
"ร้องทำไมอะ หรือว่าไม่ชอบ ไม่เป็นไรนะถอดออกก็ได้" ยังไม่ทันนายเดย์จะพูดจบ ยัยเรียวก็กระโดน จูบ นายเดย์ นายเดย์ตกใจถึงกับตาค้าง ยัยเรียวเองพอรู้สึกตัวก็ปล่อยนายเดย์ทันที
"นี่เทอ ทำให้ฉันเสียความบริสุทธิ์แล้วนะเนี่ย ห้ามทิ้งฉันนะ" นายเดย์แซวยัยเรียวแก้เขิน
"บ้า พูดจาน่าเกียจ โอ้ย! ฉันง่วงละ ไปนอนดีกว่า" ยัยเรียวฟอร์มแก้เขินทำเป็นจะไปนอน แต่นายเดย์ก็ดึงไว้ซะก่อน
"เทอยังไปไหนไม่ได้ เมื่อกี้เทอขโมยจูบฉัน คราวนี้ตาฉันบ้างนะ" แล้วนายเดย์ก็ค่อยๆจูบยัยเรียวอย่างอ่อนโยน ยัยเรียวรู้สึกได้ถึงความอ่อนโยน (มากกว่าเมื่อกี้ )
"ฉันสัญญานะ ว่าฉันจะรักและดูแลเทอตลอดไป จะทำให้เทอได้รู้สึกปลอดภัย จะดุแลเทอไปตลอดชีวิต"
~•~* ฉันสัญญา *~•~
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
แสดงความคิดเห็น